Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Monika Reut – rocznik 1991. Ukończyła Wydział Malarstwa. Dyplom: Antynaturalność siatki a naturalność ciała. O zniekształceniu zrealizowany w Pracowni prof. Krzysztofa Gliszczyńskiego. Uczestniczka programu Erasmus +, Portugalia, 2015/2016 – praktyki; Erasmus +, Portugalia, 2016/2017 – praktyki; Erasmus +, Portugalia, 2017/2018 – praktyki. Prezentowane prace są inspirowane współczesną architekturą i projektowaniem parametrycznym. Badają zniekształcenia wynikające z naturalności ciała w relacji z regularną, geometryczną strukturą siatki. Odręczne rysunki i prace malarskie są zestawione z cyfrowo wygenerowanymi, animowanymi formami wyświetlonymi w formie projekcji wideo.
Tytuł dyplomu: Antynaturalność siatki a naturalność ciała. O zniekształceniu.
Prace wchodzące w skład dyplomu pt. Antynaturalność siatki a naturalność ciała. O zniekształceniu są inspirowane współczesną architekturą i projektowaniem parametrycznym. Struktury możliwe do osiągnięcia przy użyciu programów komputerowych dla projektantów i animatorów stały się tematem mojej twórczości. Pierwsze prace bazowały na istniejących obiektach architektonicznych, kolejne na projektowanych przeze mnie wirtualnych modelach 3D, jednak przenoszenie obrazu uwiecznionego na fotografii lub ekranie komputera nie satysfakcjonowało mnie. Zaczęłam wykreślać wymyślane struktury ręcznie, na papierze, folii, desce i płótnie. To, co początkowo wydawało mi się wadą - czyli niejednorodnie pokryte plamy koloru, linie drżące wraz z ruchem mojej ręki i gradient niezmieniający się zawsze o idealnie ten sam ton - stało się zaletą. Dostrzegłam wartość w zniekształceniach, niedoskonałościach wynikających z naturalności mojego ciała i jego ograniczeń. Tym sposobem każdy tworzony przeze mnie rysunek czy obraz stawał się unikalny, zawierał w sobie mój indywidualny gest. Strukturami, które analizuję są organiczne formy zdefiniowane uprzestrzennioną siatką. Siatka idealna, zgeometryzowana, antynaturalna, zawsze posiadająca kąty proste zniekształca się odtwarzana za pomocą odręcznego rysunku. Oprócz dziewięciu wielkoformatowych obrazów w skład dyplomu wchodzi sześć prac malarskich na deskach połączonych z trzema projekcjami wideo. Bazą dla zmapowanych obrazów są moje eksperymenty z programami do projektowania i animacji 3D. Tu zniekształcenie objawia się w ruchu „ożywionych“ przez wideo obrazów. Statyczny obraz staje się dynamicznym, pozwala na przetestowanie wielu możliwości kształtu, formy, koloru.
